Liefde is soms erg ingewikkeld omdat het niet altijd duidelijk is of je op je gevoel moet vertrouwen of op logisch denken. Soms wil je het ene en soms wil je het andere. Maar wat denken je emoties en wat denken je hersenen?
Emoties kunnen heel sterk zijn, sommige zo sterk dat je er niet rustig van kunt slapen. Maar emoties moeten beschermd worden. Veel ervan zijn intens van aard, maar ze zijn ook van korte duur en verdwijnen snel. Aan de andere kant, als je in de loop van de tijd geleidelijk een sterke emotionele kant opbouwt, zal het veel langer duren omdat de geest begint mee te werken.
Als je bijvoorbeeld genegenheid voelt voor iemand en diegene wil tijd met je doorbrengen, dan kun je naar je hart luisteren. Je kunt jezelf kennen, of in ieder geval weten of het liefde is of niet.
Je hersenen laten je vaak heel logisch denken. Tenzij het iets is dat je dagelijks leven sterk beïnvloedt, waarom zou je dan nadenken over de gevolgen? Aan de andere kant, als je iemand kent en je denkt dat het liefde is, dan is het een goed idee om het te gebruiken. De hersenen zullen nooit 100% gelukkig zijn, maar ze kunnen gemakkelijk berekenen of de sterke punten van een persoon je gelukkig zullen maken en of je hun gebreken volledig kunt respecteren, in vergelijking met het hart.
De hersenen evalueren situaties echter vaak te kalm en rechtlijnig. De andere persoon heeft ook te maken met zijn of haar eigen emoties en logisch denken kan de andere persoon kwetsen. Omgekeerd kan iemands beoordeling van de situatie helpen om de situatie objectief op te lossen. En het is aan jou om te beslissen wanneer en hoe je je reactie vermindert.
Logisch denken kan je ook helpen bij argumenten. Het voorkomt dat je te depressief wordt en dat je iets zegt waar je spijt van krijgt. Niet overheerst worden door woede is inderdaad een van de belangrijkste kwaliteiten om te leren. Beide zijn even belangrijk en je moet gewoon leren hoe je ermee omgaat. Als je leert van je eigen fouten en die van anderen, zul je zien dat je op een belangrijk keerpunt staat.
