Veel partners lossen het probleem op door te scheiden of \’op de een of andere manier\’ bij elkaar te blijven tot de kinderen ouder zijn. Hier is geen duidelijk antwoord op. Het is zeker geweldig om de stem van je hart te volgen, vooral na jaren huwelijk, nadat de liefde is vervaagd en het leven weer normaal is geworden. En je leeft het normale leven van een getrouwde vrouw – je zorgt voor de kinderen, houdt toezicht op hun schoolwerk, doet de was, strijkt en kookt. En de roze wolk die voorbijvloog toen je je huidige partner ontmoette, is weggevlogen naar een onbekende bestemming. De liefde is vervaagd, maar je hebt ergere dingen aan je hoofd.
Je verneemt dat je man een jonge minnaar heeft gevonden. Je wrokkige ijdelheid – waarom liet hij dat toe? Ik maak me de hele dag en nacht zorgen. Als mijn man moe thuiskomt van zijn werk, probeer ik hem niet te storen. Ik wil niets van mijn man en ik regel alles zelf. Mijn man weet niet eens naar welke klassen de kinderen gaan.
Je moet een goed geweten hebben. Misschien wil hij een vrouw in plaats van een man aan zijn zijde. Misschien helpt hij je ergens mee, misschien repareert hij de stofzuiger waar je stilletjes een reparateur voor hebt gebeld.\’
Misschien …… Maar wat hij zeker wil is voor je staan als de man die alles heeft. Maar jij geeft hem niet de ruimte. Jij neemt graag de leiding en doet de dingen op jouw manier. Maar één, twee, tien, vijftien jaar naast zo\’n vrouw leven is als het vagevuur. De energie van de man stroomt niet, maar er is geen manier om je te onderscheiden. Je partner komt alleen jouw algemeenheid overal tegen. Misschien wilde hij je ooit helpen met boodschappen doen, schoonmaken of koken, maar je liet hem dat niet doen, en als je dat wel deed, waardeerde hij het niet van je. Integendeel, alles was verkeerd. Wie zou in zo\’n situatie nog een helpende hand willen bieden? Denk eens terug en kijk of deze situatie je niet iets zegt.
Kijk dan naar jezelf en bedenk hoe je je verloren vrouwelijkheid kunt herontdekken en terugbrengen in je huwelijk.
